W sądzie nikt pani nie pomoże!

Zdarzyło się tak, że zostałam zmuszona do podjęcia kroków w stronę sądu. Zachciało mi się jednym słowem walczyć o sprawiedliwość, wypłatę szanownego małżonka, jego świadectwo pracy i odszkodowanie od nieuczciwego pracodawcy. Efekt? Paczka fajek w torebce, rwa kulszowa, ból kręgosłupa, łzy w oczach, nienawiść do Solidarności, rozstrój żołądka i chyba nic więcej.
Warto? W sumie... Trochę nam jest winien, nawet trochę dużo... Dałabym sobie jednak spokój, bo ręce opadają, gdy ma się do czynienia z bezpłatnymi poradami prawnymi, ale... Uzmysłowiłam sobie, że to dlatego w Polsce jest, jak jest. To dlatego pracodawcy bezkarnie oszukują pracowników. Żeby założyć sprawę takiemu delikwentowi, trzeba mieć stalowe nerwy, bądź być mną, wredną, przekorną i zawziętą mną. Nie popuszczę. Cała banda "bezradnych" mężczyzn czeka, aż ruszę sprawę. Nie przeszkadza mi to wcale, a wcale. Za bardzo jestem wściekła, na nich też.
Pełna optymizmu zadzwoniłam do PIPu. Dobrze że wcześniej poczytałam w Internecie na ten temat, bo, słowo honoru, w życiu bym się nie domyśliła , o czym ta pani ze mną mówi. Nagadała się , nagadała, a w końcu oznajmiła, że sprawa i tak się w sądzie skończy, więc lepiej żebym od razu pozwała pracodawcę męża. Ok. Małżonek wziął wolne w sobotę (!) i poszliśmy do radcy. Matko! Pani nawet nie wiedziała ile wynosi delegacja za granicą. Ja, czytając wujka Google, byłam lepiej zorientowana niż ona. No trudno, mówię do męża, pójdę w czwartek, dowiem się w Solidarności ( na stronie sądu pracy zarekomendowani ) , co mamy robić. Pełna optymizmu w rzeczony czwartek poleciałam do ich siedziby i tamże dowiedziałam się, że Solidarność owszem pomaga pracownikom, ale tylko i wyłącznie tym "swoim". Słowo, wyszłam ze łzami wściekłości i mocnym postanowieniem sabotażu następnej akcji tegoż związku parszywego. No nic. Przy kościele po południu ktoś miał przyjmować, no to poleciałam. Pocałowałam klamkę, posłuchałam głuchego dźwięku w telefonie... No żesz... Na stronie naszych lokalnych wiadomości reklamowała się pani poseł, że udziela akurat w tym dniu porad prawnych dla obywateli, tylko prosi,żeby najpierw do niej zadzwonić. Zadzwoniłam... Zgadnijcie? Tak, nikt nie odebrał. Zdenerwowana na maksa pobiegłam dzisiaj rano bezpośrednio do sądu, niech mi wytłumaczą, jak to jest z tymi radcami, którzy pod ichnią banderą mają pomagać obywatelom. .. Pani w sekretariacie obraziła się na mnie. Autentycznie była zdegustowana moim pojawieniem się w progach jej pacy. Zdenerwowała się, że żądam wyjaśnień i wymagam od niej jakiś wiadomości na temat ludzi, których poleca na stronie sądu. Na koniec powiedziała jeszcze : W sądzie nikt pani nie pomoże.
Budujące